3 سوال: شکل دادن به آینده کاری در عصر هوش مصنوعی

این MIT Shaping the Future of Work Initiativeبه کارگردانی مشترک اساتید MIT Daron Acemoglu، David Autor و Simon Johnson، راه اندازی رسمی خود را جشن گرفت. روی 22 ژانویه. ماموریت ابتکار جدید تجزیه و تحلیل نیروهایی است که کیفیت شغل و فرصت های بازار کار را برای کارگران غیردانشگاهی از بین می برند و راه های نوآورانه ای را برای حرکت اقتصاد به مسیری عادلانه تر شناسایی می کند. در اینجا Acemoglu، Autor و Johnson در مورد ریشه ها، اهداف و برنامه های ابتکار جدید خود صحبت می کنند.

س: انگیزه ایجاد MIT Shaping the Future of Work Initiative چه بود؟

دیوید نویسنده: 40 سال گذشته برای 65 درصد از کارگران ایالات متحده که مدرک دانشگاهی چهار ساله ندارند، به طور فزاینده ای دشوار بوده است. جهانی شدن، اتوماسیون، صنعتی زدایی، اتحادیه زدایی، و تغییر در سیاست و ایدئولوژی منجر به مشاغل کمتر، کاهش دستمزدها و پایین آمدن کیفیت شغل شده و در نتیجه نابرابری را افزایش داده و فرصت ها را کاهش داده است.

دیدگاه اقتصادی غالب این بوده است که این فرسایش اجتناب ناپذیر است – بهترین کاری که می توانیم انجام دهیم تمرکز است روی طرف عرضه، آموزش کارگران برای برآوردن تقاضاهای بازار، یا شاید ارائه برخی از انتقالات جبرانی به کسانی که فرصت های شغلی را از دست داده اند.

زیربنای این تقدیرگرایی پارادایم است که می گوید عوامل شکل دهنده تقاضا برای کار، مانند تغییرات تکنولوژیک، تغییر ناپذیر هستند: کارگران باید خود را با این نیروها وفق دهند یا از آنها عقب بمانند. این فرض نادرست است. جهت فناوری چیزی است که ما انتخاب می کنیم، و نهادهایی که روش عملکرد این نیروها را شکل می دهند (به عنوان مثال، قوانین حداقل دستمزد، مقررات، چانه زنی جمعی، سرمایه گذاری های عمومی، هنجارهای اجتماعی) نیز درون زا هستند.

برای به چالش کشیدن یک روایت غالب، تنها گفتن اشتباه بودن آن کافی نیست – برای تغییر واقعی یک پارادایم باید با نشان دادن یک مسیر جایگزین مناسب پیش برویم. ما باید پاسخ دهیم که چه نوع کاری می خواهیم و چگونه می توانیم سیاست گذاری کنیم و فناوری را شکل دهیم که آینده را می سازد.

س: اهداف شما برای این ابتکار چیست؟

دارون آجم اوغلو: جاه طلبی ابتکار متواضعانه نیست. سایمون، دیوید و من امیدواریم در کارهای تجربی جدید پیشرفت هایی داشته باشیم تا آنچه را که در گذشته اخیر اتفاق افتاده است تفسیر کنیم و بفهمیم که چگونه انواع مختلف فناوری ها می توانند بر رفاه و نابرابری تأثیر بگذارند. ما می‌خواهیم به ظهور یک چارچوب منسجم کمک کنیم که می‌تواند به ما درباره چگونگی شکل‌دهی نهادها و نیروهای اجتماعی به مسیر فناوری کمک کند و به ما کمک کند تا به‌طور تجربی و مفهومی، ناکارآمدی‌ها و جهت‌گیری‌های نادرست فناوری را شناسایی کنیم. و روی بر این اساس، ما امیدواریم که در بحث‌های سیاستی که در آن سیاست‌ها، نهادها و هنجارها بخشی از آنچه آینده فناوری را در جهت سودمندتر شکل می‌دهد، مشارکت کنیم. آخرین اما نه کم‌اهمیت، مأموریت ما فقط انجام تحقیقات خودمان نیست، بلکه کمک به ساختن اکوسیستمی است که در آن محققان دیگر، به‌ویژه جوان‌تر، برای کشف این موضوعات الهام می‌گیرند.

س: مراحل بعدی شما چیست؟

سایمون جانسون: دیوید، دارون و من برای این ابتکار برنامه‌ریزی کرده‌ایم که فراتر از تولید تحقیقات روشن‌گر و پیشگامانه حرکت کنیم – هدف ما شناسایی ایده‌های نوآورانه طرفدار کارگر است که سیاست‌گذاران، بخش خصوصی و جامعه مدنی می‌توانند از آنها استفاده کنند. ما با دعوت منظم دانشجویان، محققان، سیاستگذاران و متخصصانی که آینده کار را شکل می دهند، به ترجمه تحقیقات به عمل ادامه خواهیم داد – تا شامل تقویت و تنوع بخشیدن به خط لوله دانشمندان نوظهور که تحقیقات مرتبط با سیاست را حول محورهای اصلی ما تولید می کنند.

ما همچنین طیف وسیعی از منابع را تولید خواهیم کرد تا کار خود را به مخاطبان بیشتری ارائه کنیم. پاییز گذشته، دیوید، دارون و من یادداشت سیاست افتتاحیه ابتکار را نوشتیم، با عنوان «آیا می‌توانیم هوش مصنوعی طرفدار کارگر داشته باشیم؟ انتخاب مسیری از ماشین‌ها در خدمت ذهن.» تز ما این است که به جای تمرکز روی جایگزین کردن کارگران با خودکار کردن وظایف شغلی در سریع ترین زمان ممکن، بهترین مسیر به جلو تمرکز است روی توسعه ابزارهای هوش مصنوعی تقویت‌کننده کارگر که به کارگران کم‌تحصیل‌شده یا کم‌مهارت‌تر امکان می‌دهد تا وظایف تخصصی‌تری را انجام دهند – و همچنین ایجاد کار، در قالب وظایف مولد جدید، برای کارگران در سطوح مهارت و تحصیلات.

همانطور که به جلو حرکت می کنیم، همچنین به دنبال فرصت هایی برای تعامل جهانی با طیف گسترده ای از محققان خواهیم بود روی مسائل مرتبط