Bash یک آرایه خالی را اعلام می کند؟

[*][*]

آرایه ها مجموعه ای از همان نوع عناصر داده ای هستند که در مکان های حافظه پیوسته ذخیره می شوند. یا می توانیم بگوییم که ساده ترین شکل یک ساختار داده است که می توان به عناصر آن مستقیماً با استفاده از شماره فهرستی که در آن ذخیره می شود دسترسی داشت. اغلب اوقات، به جای ایجاد چندین متغیر برای هر داده، ذخیره یک نوع داده در حافظه ضروری است. ما می توانیم به سادگی از یک آرایه برای ذخیره داده های مشابه در یک آرایه استفاده کنیم. بیشتر از همه، هر زبان برنامه نویسی آرایه هایی را مانند لینوکس پشتیبانی می کند. همچنین می توانیم با استفاده از دستورات و روش های مختلف در لینوکس یک آرایه ایجاد کنیم.

با استفاده از آرایه bash می توانیم داده ها را در حافظه پیوسته ذخیره کنیم. آرایه Bash داده ها را به صورت نمایه سازی ذخیره می کند یا می توان گفت مجموعه ای از متغیرها است. اما در آرایه معمولی، ما فقط می‌توانیم همان نوع عناصر را ذخیره کنیم، اما آرایه bash به ما اجازه می‌دهد تا انواع داده‌ها را در آرایه‌های منفرد مانند ذخیره رشته‌ها و اعداد ذخیره کنیم.

اعلان آرایه در Bash

دو نوع آرایه bash وجود دارد: آرایه نمایه شده و آرایه انجمنی. آرایه‌های نمایه‌شده آرایه‌هایی هستند که عناصر در آنها ذخیره می‌شوند و با مقادیر عددی از 0 تا اعداد صحیح N نسبت داده می‌شوند. مورد دوم مبتنی بر آرایه انجمنی است روی جفت های کلید-مقدار یا می توان گفت که از یک کلید برای ترسیم مقادیر در حافظه استفاده می کند.

مثال شماره 1:

قبل از اعلان آرایه، ابتدا باید bash را نصب کنیم روی سیستم عامل ما در مورد ما، از قبل نصب شده است، بنابراین نیازی به نصب مجدد آن نداریم. اکنون با بررسی نسخه آن، به سمت وظیفه اصلی خود یعنی ایجاد یک آرایه در bash حرکت می کنیم. با اجرای دستور زیر می توانیم نسخه bash را که در حال حاضر در سیستم ما نصب شده است بررسی کنیم.

وقتی دستور بالا را اجرا می کنیم، جزئیات نسخه bash نمایش داده می شود. اگر bash شما نصب نشده باشد، یک پیغام خطایی در قسمت نمایش داده می شود terminal. از آنجایی که ما نسخه به روز شده bash را داریم، ارتقا نمی یابد. خروجی دستور نمایش داده خواهد شد روی را terminal همانطور که در زیر نشان داده شده است.

حالا اجازه دهید یک آرایه برای آن ایجاد کنیم که دستور زیر را اجرا کنیم:

در این دستور ما به سادگی از نام آرایه با اختصاص پرانتز خالی به آن استفاده می کنیم، به این معنی که یک آرایه خالی را اعلام می کنیم. پس از اجرای دستور بالا، آن را تحویل می دهد terminal بدون نمایش خروجی به ما. در حافظه، شاخصی به “my_array” اختصاص داده می شود که می تواند در مرحله بعدی برای ذخیره مقدار در آن استفاده شود. حال بررسی می کنیم که آیا آرایه خالی ما ایجاد شده است یا خیر. برای بررسی اینکه آرایه ایجاد شده است، دستور زیر را اجرا می کنیم.

در دستور بالا از دستور printf برای نمایش محتوای ذخیره شده در آرایه ایجاد شده استفاده کرده ایم. همانطور که می خواهیم تمام مقادیر ذخیره شده در آرایه “my_array” را نمایش دهیم، مقدار ستاره “*” را در براکت ها ارسال کردیم که برای چاپ تمام مقادیر آرایه استفاده می شود.

مثال شماره 2:

در این مثال روش دیگری را برای اعلام آرایه امتحان خواهیم کرد. در این روش از کلمه کلیدی “اعلان” به همراه پرچم برای رزرو فضای حافظه استفاده می کنیم. برای ایجاد یک آرایه، به سادگی دستور زیر را اجرا می کنیم:

در دستور بالا، کلمه کلیدی اعلام شده برای اعلان یک متغیر زمانی استفاده می شود که یک متغیر “-a” را به همراه اعلانی که تمایل به ایجاد و مقداردهی اولیه یک آرایه دارد، ارسال می کنیم. در این آرایه ای به نام “array_a” ایجاد کردیم که هنوز مقداری به آن ارسال نکرده ایم. فقط با اختصاص یک پرانتز خالی به آن، فقط دستور را اجرا می کنیم، هیچ خروجی در آن نمایش داده نمی شود. terminal. با اجرای این دستور می توانیم یک آرایه را اعلام کنیم. یک مکان حافظه برای استفاده در آینده ذخیره می کند.

حال بررسی می کنیم که آیا آرایه ایجاد شده است یا خیر. برای این کار دستور زیر را در قسمت اجرا می کنیم terminal برای دریافت خروجی

با استفاده از دستور printf برای چاپ آرایه، به سادگی نام آرایه را همراه با علامت # ارسال کردیم که نشان دهنده تعداد مقادیری است که باید از یک آرایه مشخص چاپ شوند: که در آن “@” نشان می دهد که همه مقادیر ذخیره شده است. در آرایه باید نمایش داده شود. پس از اجرای دستور بالا، خروجی را مانند مثال زیر دریافت می کنیم. همانطور که در آرایه ما، ما هیچ مقداری را ذخیره نکرده ایم، بنابراین مقدار صفر “0” را نمایش می دهد.

مثال شماره 3:

در این تصویر، روش دیگری را برای اعلام یک آرایه خالی امتحان خواهیم کرد که در آن به سادگی یک آرایه را بدون اختصاص مقداری به آن ایجاد می کنیم. با اجرای دستور زیر، یک شاخص را در حافظه ایمن می کنیم.

آرایه ای به نام آرایه را اعلام کردیم. این بار چیزی به آرایه اختصاص نداده ایم. پس از اجرای دستور هیچ خروجی نمایش نمی دهد. فقط به ما اجازه دهید تا دستورات بیشتری را همانطور که در زیر نشان داده شده است اجرا کنیم.

در این دستور به سادگی آرایه را به عنوان آرگومان ارسال می کنیم. پس از اجرای این دستور، خروجی را مطابق شکل زیر دریافت می کنیم.

مثال شماره 3:

در این تصویر سعی می کنیم یک آرایه را اعلام کنیم و سپس پیام خالی بودن یا نبودن آرایه را چاپ کنیم. برای آن دستور run را در قسمت می نویسیم terminal که در زیر فهرست شده است:

با استفاده از دستور بالا، آرایه ای به نام “arr” را اعلام کردیم. اکنون، مکان حافظه برای “arr” رزرو شده است. اجازه دهید شرایطی ایجاد کنیم که خروجی را اجرا کند، چه فایل خالی باشد یا نه.

در این، از دستور if استفاده کردیم که در آن شرط را پاس کردیم که اگر آرایه “arr” برابر با 0 باشد. سپس به سادگی پیام “شما یک آرایه خالی ایجاد کردید” را نمایش می دهد.

نتیجه

ما ایجاد یک آرایه در bash را مطالعه کرده ایم. ما در مورد دو نوع آرایه ای که می توان در bash ایجاد کرد و اینکه چگونه می توانیم مکان حافظه را برای یک آرایه رزرو کنیم، بحث کردیم. سپس با پیاده سازی چند متد، آرایه های خالی ایجاد کردیم. برای درک بهتر می توانید مثال های بیشتری را امتحان کنید.