الگویی از فضیلت

جمعیتی در ماه سپتامبر در آزمایشگاه رسانه ای ام آی تی برای کنسرت جوردن رودس، نوازنده و دو همکار جمع شدند. یکی از آنها، نوازنده ویولن و خواننده، کامیلا بکمن، قبلا با Rudess اجرا کرده است. مدل دیگر – یک مدل هوش مصنوعی که به طور غیررسمی با نام jam_bot شناخته می‌شود، که رادس با یک تیم MIT در چند ماه گذشته توسعه داده است – اولین کار خود را در معرض دید عموم قرار داد.

در سرتاسر نمایش، رادس و بکمن سیگنال‌ها و لبخندهای نوازندگان باتجربه‌ای را با هم رد و بدل می‌کردند. تعامل Rudess با jam_bot نوعی مبادله متفاوت و ناآشنا را نشان داد. در طی یک دونوازی که از باخ الهام گرفته شده بود، رادس به طور متناوب بین نواختن چند متری و اجازه دادن به هوش مصنوعی اجازه داد تا موسیقی را به سبک باروک مشابه ادامه دهد. هر بار که مدل نوبت خود را می گرفت، طیفی از عبارات در چهره رادس حرکت می کرد: حیرت، تمرکز، کنجکاوی. در پایان این قطعه، رادس به مخاطبان اعتراف کرد: “این ترکیبی از سرگرمی و واقعاً چالش برانگیز است.”