آسمان امن تر با هلیکوپترهای خودپرواز

در اواخر سال 2019، پس از سال ها تحصیل در رشته مهندسی هوانوردی و هوافضا، هکتور (هاوفنگ) خو تصمیم گرفت پرواز با هلیکوپتر را یاد بگیرد. در آن زمان، او دکترای خود را در دپارتمان هوانوردی و فضانوردی MIT دنبال می کرد، بنابراین با خطرات مربوط به پرواز هواپیماهای کوچک آشنا بود. اما چیزی در مورد حضور در کابین خلبان باعث شد تا زو درک بیشتری از این خطرات داشته باشد. پس از چند تجربه اعصاب خردکن، او الهام گرفت که پرواز هلیکوپتر را ایمن تر کند.

در سال 2021، او شرکت هلیکوپتر خودران Rotor Technologies، Inc را تأسیس کرد.

به نظر می رسد که نزدیکی های شو آنقدرها هم منحصر به فرد نبوده است. اگرچه هواپیماهای مسافربری بزرگ و تجاری بسیار ایمن هستند، اما افراد هر ساله در هواپیماهای کوچک و خصوصی در ایالات متحده جان خود را از دست می دهند.

روتور هلیکوپترهای موجود را با مجموعه‌ای از حسگرها و نرم‌افزار مجهز می‌کند تا خلبان را از برخی از خطرناک‌ترین پروازها حذف کند و موارد استفاده را برای هوانوردی به طور گسترده‌تر گسترش دهد.

خو توضیح می دهد: «مردم متوجه نمی شوند که خلبانان هر روز جان خود را در ایالات متحده به خطر می اندازند. خلبان ها به داخل سیم ها پرواز می کنند، در آب و هوای نامساعد دچار بی نظمی می شوند، یا کنترل خود را از دست می دهند، و تقریباً از تمام این حوادث با اتوماسیون قابل پیشگیری است. ما با هدف قرار دادن خطرناک ترین ماموریت ها شروع می کنیم.»

ماشین‌های خودران Rotor می‌توانند سریع‌تر و طولانی‌تر پرواز کنند و محموله‌های سنگین‌تری را نسبت به پهپادهای با باتری حمل کنند، و با کار با یک مدل هلیکوپتری قابل اعتماد که برای دهه‌ها وجود داشته است، این شرکت توانسته است به سرعت تجاری‌سازی کند. هواپیماهای خودران Rotor در حال حاضر به آسمان های اطراف Nashua، نیوهمپشایر، مقر آن برای پروازهای آزمایشی می روند و مشتریان می توانند اواخر امسال آنها را خریداری کنند.

بن فرانک ’14، مدیر بازرگانی Rotor می گوید: “بسیاری از شرکت های دیگر در تلاش هستند تا وسایل نقلیه جدید با بسیاری از فناوری های جدید در مورد چیزهایی مانند مواد و قطارهای قدرت بسازند.” آنها سعی می کنند همه چیز را انجام دهند. ما واقعاً متمرکز هستیم روی خودمختاری این همان چیزی است که ما در آن تخصص داریم و فکر می کنیم بزرگترین گام را تغییر می دهد تا پرواز عمودی بسیار ایمن تر و قابل دسترس تر شود.”

ساخت تیم در MIT

به عنوان دانشجوی کارشناسی در دانشگاه کمبریج، شو در برنامه تبادل کمبریج-MIT (CME) شرکت کرد. ظاهراً سال او در MIT به خوبی پیش رفت – پس از فارغ‌التحصیلی از کمبریج، او هشت سال بعد را در مؤسسه گذراند، ابتدا به عنوان دانشجوی دکترا، سپس به‌عنوان پست دکترا، و در نهایت به عنوان یک پژوهشگر وابسته در بخش هوانوردی و فضانوردی MIT (AeroAstro)، موقعیتی که او هنوز دارد. در طول برنامه CME و فوق دکترای خود، شو توسط پروفسور استیون بارت، که اکنون رئیس AeroAstro است، مشاوره شد. خو می گوید که بارت نقش مهمی در هدایت او در طول زندگی حرفه ای خود داشته است.

Xu می‌گوید: «فناوری Rotor از آزمایشگاه‌های MIT خارج نشد، اما MIT واقعاً دیدگاه من را برای فناوری و آینده هوانوردی شکل داد.

اولین استخدامی ژو، مدیر ارشد فناوری روتور، ییو هی اس ام ’14، دکترای ’20 بود، که ژو در طول دکترای خود با او کار کرد. این تصمیم نشانه چیزهای آینده بود: تعداد شرکت های وابسته به MIT در این شرکت 50 نفره اکنون دو رقمی است.

«تیم فنی اصلی زودهنگام روی ژو می‌گوید: «مجموعه دکترای MIT بودند، و آنها از بهترین مهندسانی هستند که تا به حال با آنها کار کرده‌ام». آنها واقعاً باهوش هستند و در دوران تحصیلات تکمیلی آنها چیزهای واقعاً خارق العاده ای در MIT ساخته بودند. این احتمالاً مهم‌ترین عامل موفقیت ما است.»

برای کمک به از کار انداختن روتور، زو با MIT Venture Mentoring Service (VMS)، برنامه ارتباط صنعتی MIT (ILP) و برنامه New England Innovation Corps بنیاد ملی علوم (I-Corps) کار کرد. روی محوطه دانشگاه.

یک تصمیم کلیدی اولیه کار با یک هواپیمای شناخته شده از شرکت هلیکوپتر رابینسون به جای ساختن یک هواپیما از ابتدا بود. رابینسون در حال حاضر نیاز به تعمیرات اساسی هلیکوپترهای خود پس از حدود 2000 ساعت پرواز دارد و این زمانی است که روتور به داخل می پرد.

هسته راه حل Rotor چیزی است که به عنوان سیستم “پرواز با سیم” شناخته می شود – مجموعه ای از کامپیوترها و موتورهایی که با ویژگی های کنترل پرواز هلیکوپتر در تعامل هستند. روتور همچنین هلیکوپترها را به مجموعه ای از ابزارها و حسگرهای ارتباطی پیشرفته مجهز می کند که بسیاری از آنها از صنعت خودروهای خودران اقتباس شده اند.

Xu می‌گوید: «ما به آینده‌ای درازمدت اعتقاد داریم که در آن خلبان دیگری در کابین خلبان وجود ندارد، بنابراین ما در حال ساختن این الگوی خلبانی از راه دور هستیم». این بدان معناست که ما باید سیستم‌های خودمختار قوی بسازیم روی بورد، اما این بدان معناست که ما باید سیستم های ارتباطی بین هواپیما و زمین بسازیم.”

روتور می‌تواند از زنجیره تامین موجود رابینسون استفاده کند و مشتریان بالقوه با هواپیمایی که قبلاً با آن کار کرده‌اند راحت هستند – حتی اگر کسی روی صندلی خلبان ننشیند. هنگامی که هلیکوپترهای Rotor در هوا هستند، این استارت آپ نظارت 24 ساعته پروازها را با سیستم نظارت انسانی مبتنی بر ابر که شرکت Cloudpilot نامیده است، ارائه می دهد. این شرکت پروازهای خود را در مناطق دورافتاده آغاز کرده است تا از خطر آسیب انسانی جلوگیری کند.

Xu می گوید: “ما رویکرد بسیار دقیقی برای اتوماسیون داریم، اما همچنین یک متخصص انسانی بسیار ماهر را در این حلقه حفظ می کنیم.” ما بهترین سیستم‌های خودمختار را که بسیار قابل اعتماد هستند، و بهترین انسان‌ها را که واقعاً در تصمیم‌گیری و مقابله با سناریوهای غیرمنتظره عالی هستند، دریافت می‌کنیم.»

هلیکوپترهای خودمختار بلند می شوند

استفاده از هواپیماهای کوچک برای انجام کارهایی مانند مبارزه با آتش سوزی و تحویل محموله به سایت های دریایی نه تنها خطرناک است، بلکه ناکارآمد است. محدودیت هایی وجود دارد روی خلبانان چقدر می توانند پرواز کنند و در هوای نامساعد یا در شب نمی توانند پرواز کنند.

اکثر گزینه‌های خودران امروزه با باتری‌های کوچک و ظرفیت بار محدود محدود شده‌اند. هواپیمای روتور که R550X نام دارد، می تواند بارهایی تا وزن 1212 پوند را حمل کند، بیش از 120 مایل در ساعت را طی کند و به مخازن سوخت کمکی مجهز شود تا ساعت ها در هوا بماند.

برخی از مشتریان بالقوه علاقه مند به استفاده از هواپیما برای افزایش زمان پرواز و افزایش ایمنی هستند، اما برخی دیگر می خواهند از این ماشین ها برای انواع برنامه های کاملاً جدید استفاده کنند.

خو می‌گوید: «این یک هواپیمای جدید است که می‌تواند کارهایی را انجام دهد که سایر هواپیماها نمی‌توانستند – یا شاید حتی اگر از نظر فنی می‌توانستند، با خلبان انجام نمی‌دادند». همچنین می‌توانید به مأموریت‌های علمی جدیدی فکر کنید که با این کار فعال می‌شوند. امیدوارم این را به تخیل مردم بسپارم تا بفهمند با این ابزار جدید چه کاری می توانند انجام دهند.»

روتور قصد دارد در سال جاری تعداد انگشت شماری از هواپیماها را بفروشد و تولید خود را برای تولید 50 تا 100 هواپیما در سال افزایش دهد.

در همین حال، در دراز مدت، Xu امیدوار است که روتور نقشی در بازگرداندن او به هلیکوپتر و در نهایت، انتقال انسان ایفا کند.

Xu می‌گوید: «امروزه، تأثیر ما ارتباط زیادی با ایمنی دارد، و ما در حال رفع برخی از چالش‌هایی هستیم که اپراتورهای هلیکوپتر را برای دهه‌ها سرگردان کرده است». اما من فکر می کنم بزرگترین تاثیر آینده ما تغییر زندگی روزمره ما خواهد بود. من هیجان زده هستم که با هواپیماهای برخاست و فرود عمودی ایمن تر، خودمختارتر و مقرون به صرفه تر پرواز می کنم، و امیدوارم Rotor بخش مهمی از این امکان باشد.